Łuszczyca a zabiegi fizykalne, w gabinecie

Łuszczyca – jest to przewlekła, nieuleczalna, nawracająca choroba, w której procesie dochodzi do stanów zapalnych obszarów objętych chorobą, najczęściej jest to skóra, powodując złuszczanie się wykwitów. Niekiedy łuszczyca występuję na tkankach takich jak stawy, czy paznokcie. Na łuszczycę choruję około 2 do 4% populacji, bez względu na płeć; chorobę głównie można spotkać w Europie i Ameryce Północnej. Łuszczyca ujawnia się zazwyczaj w obrębie od 20 do 40 roku życia, lecz może pojawić się również między 50 a 70 rokiem życia.

Łuszczyca – jak się objawia?

Łuszczyca objawia się, w zależności od jej typu, zazwyczaj owalnymi, zaróżowionymi, płaskimi grudkami, o różnej wielkości, które pokryte są srebrzystoszarą, nawarstwiająca się łuską. Po zdrapaniu łuski, skóra chorego jest błyszcząca i gładka.

Wykwity chorobowe najczęściej występują na skórze łocki, kolan, owłosionej skórze głowy, dłoniach i stopach, a także za uszami czy karku. Łuszczyca bardzo rzadko pojawia się na twarzy.

Jeśli łuszczyca pojawiła się na paznokciach, zazwyczaj wygląda ona jak plama olejowa, bądź naparstka, ma to związek z pojawieniem się grudki łuszczycowej pod paznokciem. Poza tymi objawami łuszczyca, która objęła paznokieć, charakteryzuje się bruzdami i zgrubieniami na powierzchni paznokcia, kruchością i zmatowieniem jego płytki.

W łuszczycowym zapaleniu stawów można wyróżnić: bolesność stawów, ich zaczerwienie i obrzęk, zesztywnienie i zniekształcenie stawów, bardzo bolesne stany zapalne przyczepów ścięgien i zmiany skórne.

Łuszczyca – jakie są przyczyny powstania?

Za przyczynę powstania łuszczycy uważa się zaburzenia w układzie odpornościowym, a także uwarunkowania genetyczne, aczkolwiek nie poznano jeszcze głównej przyczyny tej choroby.

Wykazano jedynie zależność między nieprawidłowym funkcjonowaniem oraz składem limfocytów T a wytwarzanymi przez nie cytokinami, u osób chorujących na łuszczycę, oraz możliwością dziedziczenia tego schorzenia. Łuszczyca nie jest chorobą zaraźliwą ani złośliwą. U chorych można zaobserwować tendencję do remisji i nawrotów.

Łuszczyca – jakie są rodzaje?

• Łuszczyca zwykła
• Łuszczyca zadawniona
• Łuszczyca brodawkująca
• Łuszczyca owłosionej skóry głowy
• Łuszczyca wysiękowa
• Łuszczyca brudźcowa
• Łuszczyca kropelkowata, grudkowa
• Łuszczyca plackowata

• Łuszczyca stawowa
o typu dystalnego
o typu reumatoidalnego
o typu zniekształcajacego

• Łuszczyca krostkowa
o dłoni i stóp
o uogólniona von Zumbusha
o acrodermatosis continua Hallopeau

• Krostkowica dłoni i stóp
• Łuszczyca uogólniona, erytrodermia łuszczycowa

Łuszczyca – czynniki niesprzyjające poprawie zdrowia chorego

Czynnikami zewnętrznymi, niesprzyjającymi poprawie chorego są przede wszystkim:

• infekcje wirusowe, bakteryjne i drożdżaki
• schorzenia metaboliczne (cukrzyca typu 2, dna moczanowa)
• stres
• nadwaga
• przewlekły brak snu
• rany, oparzenia
• niektóre leki (niesteroidowe leki przeciwzapalne, beta-blokery)
• spożywanie alkoholu
• palenie papierosów
• używanie nieodpowiednich kosmetyków
• nieodpowiednia dieta

Łuszczyca – leczenie

Łuszczycę można leczyć miejscowo bądź ogólnie, w zależności od jej typu i obszaru, jakim objęła chorobowo. Łuszczyca jest chorobą nieuleczalną, ale można zmniejszyć jej skutki za pomocą dobrze dobranej terapii, tak aby poprawić jakość życia chorego.

Do miejscowego leczenia tego schorzenia zaliczamy leczenie złuszczające, za pomocą maści na bazie mocznika, kwasu salicylowego, cygnoliny, czy dziegci. Dziegcia jest to produkt suchej destylacji drewna, hamujący podział komórek naskórka, ma postać smolistą, dzięki czemu dobrze nawilża i złuszcza chorobowe tkanki. Ponadto stosuje się leczenie redukujące, w którym używa się substancji takich jak: ditranol, pirogalol, kortykosteroidy, retinoidy i witaminę D3.

Leczenie ogólne opiera się zaś na:

• fototerapii – polega na ekspozycji ciała na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy (wykorzystywane promieniowanie wąskopasmowe UVB 311nm).

• fotochemioterapia – to połączenie leku światło uwrażliwiającego z promieniami UVA.

• metotreksat – lek cytostatyczny, który redukuje nasiloną proliferację keratynocytów i ma działanie przeciwzapalne.

• cyklosporyna – silnie działający lek immunosupresyjny, wykazuje działanie toksyczne, dlatego stosowany jest jedynie w najcięższych typach schorzenia.

• retinoidy – mają działanie teratogenne.

• leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infiksymab, ustekinumab) – stanowią one nową klasę preparatów działających na określone cytokiny biorące udział w immunopatogenezie łuszczycy.

• suche kąpiele z dwutlenkiem węgla – stosuje się ją, w momencie, kiedy schorzenie nie pozwala na branie kąpieli mokrych, a łuszczyca do takich należy. Główną zaletą tego zabiegu jest działanie dwutelnku węgla, który rozszerza naczynia włosowate, tętnicze oraz żylne, za pomocą wydzielanych przez skórę ciał histamino podobnych i acetylocholiny. Jednym z pozytywnych efektów zabiegu jest spadek ciśnienia krwi oraz obniżenie receptorów zimna, na rzecz receptorów ciepła, które mają wpływ na przekrwienie skóry.

• suche kąpiele w saunie ozonowej – działają na podobnej zasadzie, co sucha sauna z dwutlenkiem węgla, jednocześnie odkażając naskórek i pozwalając mu się złuszczyć.

• łagodna ( miękka) terapia tlenowa w komorze hiperbarycznej [1] – jest to najlepsze rozwiązanie w leczeniu łuszczycy, ponieważ podczas zabiegu choremu podawany jest czysty tlen w stężeniu sięgającym blisko 100%, pod wysokim ciśnieniem około 1,5 ATA, które jest bezpieczne dla ludzi. Dzięki temu tlen łatwiej rozpuszcza się we krwi i jest go o wiele więcej niż w normalnym środowisku, co pozwala dożywić komórki macierzyste, odpowiedzialne za regeneracje organizmu, w konsekwencji czego zmiany łuszczycowe mogą się w dużym stopniu zmniejszyć. Często osoby chore na łuszczycę zapadają na depresję, tlenoterapia wpływa na leczenie depresji, przyspieszając metabolizm komórek nerwowych.

• sucha sauna solna – Wysoka temperatura wspomaga układ odpornościowy, usprawnia naczynia krwionośne, a w szczególności naczynia krwionośne skóry, kończyn i śluzówek. Sól pozwala skórze się złuszczyć i oczyścić, a zawarte w niej minerały takie jak wapń, czy magnez mają właściwości przeciwzapalne, dzięki czemu skóra po takim zabiegu będzie dobrze odżywiona oraz nawilżona, poprawi się jej ukrwienie i elastyczność. W dodatku sucha sauna solna podnosi odporność i wspomaga organizm w oczyszczeniu z toksyn.

• sauna na podczerwień – również pomaga w walce z chorobami skóry, wspomaga odporność oraz układ hormonalny, oprócz tego niweluje objawy stresu, zmęczenie, napięcia nerwowe, złe samopoczucie, działa antydepresyjnie, pomaga przy bezsenności;

• laseroterapia [2] [4] – niskoenergetyczny laser, powoduje przyspieszenie regeneracji tkanek.

• elektrostymulacja – zabieg działa przeciwbólowo, zmniejsza też napięcie mięśni, poprawia ukrwienie, przyspiesza regenerację tkanek oraz wspomaga wchłanianie obrzęków.

• pole magentyczne [4] – zabieg ma działanie przeciwzapalne, gojące, uspokajające, łagodzące świąd, immunostymulacyjne i detoksykacyjne.

• krioterapia miejscowa, oraz zabieg w kriokomorze [3] – Krioterapia w kriokomorze polega na wejściu do komory na 3 minuty, w temperaturze – 170 stopni. Zabiegi zalecane są w chorobach skóry, ponieważ działa łagodzącą na podrażnienie, przeciwbólowo, ale przede wszystkim wykazują bardzo intensywne wspomaganie w rewitalizacji skóry, oraz pobudza odporność.

• terapia refleksologiczna [5] – przypadłości skórne takie jak łuszczyca, egzema, trądzik mogą być zmniejszone lub wyeliminowane poprzez pracę refleksologiczną

Warto wspomnieć, że niekiedy osoby chorujące na łuszczycę mają również inne schorzenia skórne, przez co zmuszone są stosować leki, które zaostrzają zmiany łuszczycowe. W takich sytuacjach warto rozważyć leczenie ogólne, wsparte zabiegami fizykoterapeutycznymi, wymienionymi powyżej.

Źródła:
1. https://jmedicalcasereports.biomedcentral.com/articles/10.1186/1752-1947-0003-0000007023 ;
2.,,Znamiona naskórkowe linijne, postacie i leczenie” Janina Szklanny, Renata Miturska, Wojciech Cielica, tytuł czasopisma – Nowa Medycyna 3/2007, s. 57-60, wydawnictwo © Borgis
3. ,,Zastosowanie fizjoterapii w leczeniu chorób reumatycznych”, Włodzimierz Samborski, tytuł czasopisma – Medycyna Rodzinna 3/2004, s. 122-124, wydawnictwo © Borgis
4. ,,Łączne stosowanie zmiennego pola magnetycznego i światła niskoenergetycznego – nowe możliwości leczenia schorzeń dermatologicznych? Demonstracja przypadków” Jarosław Pasek , Grzegorz Cieślar , Tomasz Pasek , Agnieszka Manierak , Karolina Sieroń-Stołtny , Aleksander Sieroń, Annales Academiae Medicae Silesiensis 2009 | 63 | 3 | 75-81
5. https://sanomed.rzeszow.pl/rehabilitacja/refleksologia/