Problem cery trądzikowej, jeszcze do niedawna, stanowił symbol okresu dorastania, który mijał wraz z wejściem w dorosłość. Obecnie, charakterystyczne krosty pojawiają się nawet na buziach niemowlaków, a i coraz częściej występują u osób po 30 roku życia.
Na początku jest mały czarny punkcik, bądź też niewielka podskórna biała grudka. Z czasem dochodzi do zatkania mieszka włosowego, który wypełnia się łojem. Jeżeli w takim miejscu zaczną rozmnażać się bakterie, powstaje stan zapalny skóry, co objawia się najczęściej wypukłą czerwoną krostką (lub bolesnym lekko zaczerwienionym zgrubieniem podskórnym). Kolejny etap to wytworzenie się ropy, która tworzy jasny punkcik na czubku krostki. Jeżeli ilość ropnej wydzieliny jest znaczna i nie znajduje ona ujścia na zewnątrz, wówczas przedostaje się w głąb skóry, a stan zapalny rozprzestrzenia się.
Trądzik zwykle pojawia się na czole, nosie, brodzie, plecach, a także dekolcie, czyli miejscach, gdzie zlokalizowanych jest najwięcej gruczołów łojowych. Pojedyncze krostki można niwelować dzięki odpowiednim preparatom kosmetycznym, a także przestrzegając podstawowych zasad higieny. W przypadku rozległych i uporczywych zmian, konieczna jest konsultacja z dermatologiem.
Należy także pamiętać, że trądzik (szczególnie ten dotykający osób dorosłych) rzadko sam znika. Konieczne jest zastosowanie odpowiedniego leczenia, które dobierane jest indywidualnie do każdego pacjenta. Terapia przeciwtrądzikowa, prowadzona pod okiem specjalisty, trwa zwykle od roku do dwóch lat. Nigdy nie należy jej przerywać bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem, nawet gdy znikną już nieestetyczne krostki ze skóry twarzy i ciała. Zbyt wczesne zakończenie leczenia, może zakończyć się nawrotem objawów, często znacznie trudniejszych do ponownego zaleczenia.