Łuszczyca

Łuszczyca to choroba zapalna skóry, polegająca na zbyt szybkiej regeneracji naskórka. O ile u człowieka zdrowego regeneruje się on w ciągu około miesiąca, to u chorych proces ten przebiega w przeciągu 3 – 4 dni. Łuszczyca jest schorzeniem, na które cierpi około 1 – 3 % ludzi na świecie.
Ma charakter przewlekły i nie można jej do końca wyleczyć, a jedynie złagodzić objawy. Łuszczyca ma podłoże genetyczne. Do jej objawów należą: charakterystyczne łuszczące się, płaskie wypryski na skóre (najczęściej na łokciach, kolanach, plecach i pośladkach). Zmiany mogą również przybierać postać obszarów plackowatych na głowie lub całym ciele.
Ze względu na okres występowania możemy wyróżnić łuszczycę typu I – ujawniającą się w młodym wieku (najczęściej od 18 – 22 roku życia) – ta postać choroby spowodowana jest infekcjami paciorkowcowymi i ma ostry przebieg; oraz łuszczycę typu II ujawniającą się w późnym wieku (około 60 roku życia), z łagodniejszym przebiegiem i mniej rozległymi zmianami.
Ryzyko nasilenia objawów łuszczycy wzmaga się przy: nadmiernym stresie, nadużywaniu alkoholu oraz braniu niektórych leków. Łuszczyca nie jest zaraźliwa. Leczenie (w celu złagodzenia jej objawów) jest długotrwałe i polega na stosowaniu odpowiednik farmaceutyków (maści, preparatów sterydowych, środków przeciwzapalnych), a także odpowiedniej diety, bogatej w dobre tłuszcze (zwłaszcza te zawarte w rybach morskich), witaminy z grup B i A, oraz ubogiej w alkohol, kawę i czekoladę. Dodatkowo zaleca się unikanie stresów oraz ostrożną codzienną pielęgnacje – używanie produktów hipoalergicznych, delikatnych substancji myjących. Nieleczona łuszczyca może prowadzić do zwyrodnienia stawów.